Nieuwsfeeds

Groen kiest specifiek voor de sociaaleconomische insteek want het is daar waar de mensen van wakker liggen. Wouter Van Besien: “Mensen willen weten of hun loon morgen nog zal volstaan om de facturen van elektriciteit en hun woning te betalen. Is er nog wel een toekomst voor onze economie, met genoeg jobs voor iedereen? Kunnen we niet minder belastingen heffen op arbeid en de belastingen eerlijker verdelen? Is onze toenemende mobiliteit wel verzoenbaar met een gezond leefmilieu? Ja, ja, ja, ja, dat is het antwoord dat wij hen willen geven en met ons congres zullen we daarvoor ook heel concrete voorstellen uitwerken.”

Het congres kent een voortraject van ongeveer een half jaar. Het is een volledig transparant traject waarbij iedereen, leden, sympathisanten, mensen uit het middenveld, terecht kan op www.impulscongres.be om de partij zijn of haar impuls te geven. Om dit participatieve model in goede banen te leiden, werd parlementslid Kristof Calvo aangezocht om samen met ondervoorzitster en Brussels parlementslid Elke Van Den Brandt congresvoorzitter te worden.

Calvo: “Het traject vooraf is net zo belangrijk als het congres zelf. We werken met een digitaal platform waar iedereen kan mee discussiëren, plaatsen sociale media centraal en gaan op zoek naar zoveel mogelijk input van externen. Het doel is 1000 e-pulses of concrete online-voorstellen en 120 impulsnota’s waarvoor unusual suspects worden aangesproken om het debat te verrijken. Het impulscongres moet het meest participatieve traject ooit van een politieke partij worden. Inspireren en laten inspireren is het motto.”

Met Elke Van Den Brandt als co-congresvoorzitter wil Groen het belang van Brussel voor groen onderstrepen. “Brussel en Vlaanderen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden,” stelt Van Den Brandt: “Brussel is de economische motor van ons land. Dagelijks trekken meer dan 240.000 pendelaars richting Brussel. En volgens Trends levert Brussel Vlaanderen jaarlijks 16 miljard euro op. Maar het gaat niet alleen om centen, het gaat vooral ook om mensen.”

Het voortraject en het congres zelf zullen uitmonden in een sociaaleconomisch programma waarmee Groen naar de verkiezingen van 2014 zal trekken. Van Besien: “Groen legt zich niet neer bij de crisis, wij nemen de handschoen op voor anders en beter. En dat is mogelijk. Dagelijks bewijzen de groenen, daar waar ze in de regering of in meerderheden zitten dat met groenen aan het stuur de levensomstandigheden verbeteren. Of het nu gaat over het loon, de pensioenen, de kwaliteit van jobs, de ondersteuning voor de gezinnen of de vervuiling, Groen heeft de sleutels in handen en draait die ook om.

>> www.impulscongres.be

 

De Belgische Zwembond besloot enkele jaren terug om de waterpolocompetities voortaan enkel te laten doorgaan in een voldoende groot en diep zwembad. Na protest vanuit de clubs werd de maatregel enkele malen uitgesteld, maar deze zou nu toch worden doorgedrukt. Voor veel clubs is dit een onoverkomelijk probleem omdat er simpelweg onvoldoende dergelijke zwembaden zijn in Vlaanderen. Zwembaden zijn meestal gebouwd door de lokale overheden en richten zich hoofdzakelijk op recreatief en schoolzwemmen. Zwembaden aanpassen aan de grootbadmaatregel, laat staan nieuwe zwembaden bouwen, is voor de clubs, maar zelfs voor de steden en gemeenten financieel niet haalbaar.

De waterpolowereld vreesde dan ook voor een zelfde scenario als in het begin van jaren ’90, toen een gelijkaardige grootbadmaatregel werd ingevoerd. Uiteindelijk bleven er toen nog 4 (!) clubs over in de hoogste klasse. “Zo’n vaart zal het nu wellicht niet lopen” vermoedt Bart Caron. “Ik ben blij dat de minister de verzuchtingen van de waterpoloclubs ter harte neemt en bereid is te bemiddelen in de zaak.”
Dat er niet meteen Vlaams geld beschikbaar is voor de bouw van nieuwe (zwem)sportinfrastructuur begrijpt Bart Caron, maar we moeten dan wel komen tot een structurele band tussen de Zwemfederatie en de steden en gemeenten. “Alle middelen die lokaal worden ingezet op nieuwe of vernieuwde zwembaden moeten maximaal kunnen renderen, zowel voor recreatief zwemmen, schoolzwemmen als competitiezwemmen en waterpolo.”

En wanneer de Zwembond daadwerkelijk het niveau van onze waterpolocompetitie wil verhogen, dan kan er beter ingezet worden op een versterkte opleiding van de trainers en gedegen begeleiding van onze jonge spelers. “Je maakt geen sport groot door de zwembaden groter te maken, maar door talenten te laten uitgroeien”, besluit Bart Caron.

Een andere zaak is het loopbaanpact. De regering heeft nu, na ettelijke maanden of zelfs jaren dat het dossier op tafel ligt, een eerste akkoord over een discussienota. “Maar met zo’n discussienota staan we nog nergens. Het middenveld is zelfs nog niet betrokken geweest. En dat terwijl er veel uitdagingen zijn: aanpakken van tekort aan leerkrachten, beginnende leerkrachten versterken, de loopbaan aantrekkelijk maken, … Het wordt tijd dat de Vlaamse regering een tandje bijsteekt en belangrijk knopen doorhakt,” aldus Meuleman.

“In het begin van deze legislatuur heeft minister Smet de mentoruren afgeschaft, met de belofte dat er iets beters in de plaats zou komen. Ondertussen is er nog steeds niets, en worden beginnende leerkrachten aan hun lot overgelaten.” Groen vraagt dan ook aan de regering dat ze met spoed werk maken van de omkadering van stages en beginnende leerkrachten. “Bied starters een praktijkgericht opleidingstraject aan, zorg voor collectieve coaching van jonge leerkrachten, en voer terug een minimumpakket aan mentoruren per school in. Maak daarnaast van stages een succesverhaal en voorzie in voldoende stageplaatsen, dat is een zeer belangrijke eerste kennismaking met het werkveld. Scholen moeten hier voldoende middelen voor krijgen,” zegt Meuleman.
 

 Het wetsontwerp van Milquet kan op brede steun rekenen, niet in het minst van oppositiepartijen N-VA en Vlaams Belang. Dat sterkt de minister en de meerderheid om slechts schriftelijke nota’s te aanvaarden. Hierdoor hebben zij vrije baan om het democratisch debat uit de weg te gaan. Nochtans blijven nog heel wat bezwaren onbeantwoord. De GAS-boetes leggen immers fundamentele individuele vrijheden aan banden en stigmatiseren jongeren in grote mate.

Zo zullen de gemeentelijke administratieve sancties voor meer overlastfeiten kunnen worden ingeroepen en wordt ook het gamma aan straffen ruimer. Naast de effectieve GAS-boetes gaat het dan bijvoorbeeld om werkstraffen of een tijdelijk plaatsverbod. Niet minder belangrijk is de leeftijdsverlaging in dit voorstel. Met de nieuwe wet zullen lokale besturen immers ook jongeren vanaf 14 jaar een sanctie kunnen opleggen, tegenover 16 jaar nu.
De jongeren, vertegenwoordigd door de Vlaamse Jeugdraad, vonden in het parlement enkel steun bij Groen en Ecolo. Ze laken de willekeur bij het bepalen van wat nu eigenlijk overlast is. In de commissie veroordeelde ook Kamerlid Eva Brems die mogelijke willekeur, net zoals het gebrek aan beroepsmogelijkheden, als ‘fundamentele problemen’ in het wetsontwerp. Brems haalde ook enkele absurde voorbeelden aan van recent uitgedeelde GAS-boetes, zoals 50 euro voor het voederen van eendjes en 150 euro voor "het nadoen van sirenes".

“De meerderheid zegt dat GAS-boetes weliswaar de laatste stap moet zijn in een aanpak die begint bij praten, sensibiliseren en proactief handelen, maar welke garanties hebben we dat dit ook zo gebeurt?” vraagt Brems zich af. Voor Groen moeten dit soort onduidelijkheden uitgeklaard worden. “Dat de meerderheid, geholpen door NVA, dit dossier er zo snel mogelijk wil doorduwen, toont aan dat zij een repressief imago belangrijker vinden dan een alomvattende aanpak,” aldus Brems. De hoorzittingen, georganiseerd door de Groen-Ecolo fractie, vinden op 15 april plaats in het parlement.

Triple P (Positive Parenting Program) tracht ouders ondersteuning te bieden bij dagelijkse opvoedingsvragen. “Het nut en de doeltreffendheid ervan zijn echter nooit bewezen”, aldus Mieke Vogels. “Recente internationale studies doorprikken opnieuw de stellingen dat het een unieke en evidence based methodiek voor opvoedingsondersteuning zou zijn.”

Volgens Mieke Vogels houdt het programma te weinig rekening met de context en de leefwereld waarin ouders en kinderen zich bevinden. “Een alleenstaande moeder die met twee kinderen in een eenkamerappartement leeft, dient op een andere manier ondersteund te worden dan een tweeverdienersgezin dat in een vrijstaande woning woont en slechts één kind heeft. Beide gezinnen kampen met heel andere opvoedingsproblemen en uitdagingen. Triple P houdt hier geen rekening mee. Het tracht opvoedingsproblemen in hokjes te plaatsen om ze vervolgens met gestandaardiseerde formules te bestrijden.”

Sinds 2006 investeerde de Vlaamse overheid 628.000 euro in Triple P. Daar komt nu een einde aan. Vlaanderen zal een Europese aanbesteding doen waarop initiatiefnemers die een werkzaam aanbod hebben, kunnen intekenen. “Een stap in de goede richting”, vindt Mieke Vogels. “Maar we moeten er voor blijven waken dat de selectie op een objectieve en onafhankelijke manier gebeurt. Kind & Gezin heeft Triple P al die jaren verdedigd en naar voor geschoven als de enige juiste methode voor opvoedingsondersteuning. Het baseerde zich hiervoor op vaak dubieuze wetenschappelijke studies, onder meer uitgevoerd door wetenschappers die zelf als Triple P-trainer actief waren en er dus alle baat bij hadden het nut ervan te bewijzen. Dergelijke partijdigheid moeten we te allen tijde vermijden. Het belang van het kind staat voorop.”

De SP.A maakt deel uit van de meerderheid in de Vlaamse regering en levert al jaren de minister van Onderwijs. Als het haar menens is met de koerswijziging, zet ze die ook door in het onderwijs. Pascal Smet, dit is het moment om te werken aan een decretaal kader dat vertrekt vanuit de vrijheid om zichtbare religieuze tekens te dragen op school. Alle schoolgaande meisjes met een hoofddoek kijken in uw richting.

Groen heeft een resolutie in die zin ingediend in het Vlaams Parlement. Hopelijk zal SP.A-fractieleider Bart Van Malderen die mee ondertekenen. Elke school, ongeacht zijn onderwijsproject, moet leerlingen toestaan zichtbare tekenen te dragen waarmee ze kunnen uitkomen voor hun religieuze opvattingen. Alleen bij druk en problemen moeten scholen een verbod kunnen uitvaardigen - altijd tijdelijk, nooit langer dan één schooljaar, en in proportie tot de problemen.

De recent afgekondigde maatregelen van het Gemeenschapsonderwijs om de hoofddoek binnenkort ook op gemeenschapsscholen te verbieden, brengt heel wat schoolgaande meisjes met een hoofddoek in de problemen. Waar zullen zij nog een school in de buurt vinden waar ze welkom zijn? Overigens houdt dit soort zaken het risico in dat levensbeschouwelijke groepen steeds vaker eigen scholen zullen oprichten. Ook daarom is het wenselijk dat minister Smet en fractievoorzitter Van Malderen consequent zijn met de koerswijziging van hun partij.

 In het referendum stemde 95% van de bevolking voor de nieuwe grondwet. Het is het resultaat van een wankel compromis, waarin onder meer de macht van de president aanzienlijk wordt ingeperkt. De grondwet is evenwel niet perfect. “Mugabe heeft een deel van de macht ingeleverd, maar blijft nog steeds aan de touwtjes trekken,” zegt Eva Brems. “Toch steun ik net als de EU de stappen die het land neemt naar nationale verzoening en meer transparante verkiezingen.”

  Het EU beleid gaat stapsgewijs tewerk. Sancties worden maar verlicht als het Zimbabwaanse establishment stappen in de goede richting zet, in het bijzonder het organiseren van geweldloze, transparante en geloofwaardige verkiezingen. Vanwege recente berichten over intimidatie van politieke activisten en het middenveld, verkoos de EU om een aantal sleutelfiguren op de sanctielijst te houden.    Zo blijft terecht het controversiële staatsbedrijf ZMDC op de lijst. Met opbrengsten van ZMDC, dat diamanten ontgint in de Marange regio, werden in 2008 de knokploegen van Mugabe gefinancierd. Deze illegale privé-milities intimideerden, martelden en vermoordden opposanten en kiezers tijdens die vorige verkiezingen. Ze waren ook verantwoordelijk voor de martelingen en moorden in het kader van de ontginning van diamanten. Meteen ook de reden waarom de EU het bedrijf op de sanctielijst plaatste.    Voor Eva Brems getuigt het gezamenlijk EU beleid van meer gezond verstand dan de Belgische positie, die het in de EU Raad vorige maand niet haalde. Onze minister pleitte toen voor het opheffen van sancties op ZMDC. “Ondanks de nauwe banden die ZMDC nog steeds met het regime heeft, gaf Reynders hen het voordeel van de twijfel. Dat is zeer onverantwoord in het licht van de gruweldaden uit het verleden,” aldus Brems. De Groen politica vindt dat pas over sancties kan gesproken worden als het bewijs is geleverd dat geweldloze en geloofwaardige verkiezingen hebben plaatsgevonden. Die vinden allicht deze zomer plaats.  

Maystadt trachtte de afgelopen maanden de standpunten van vakbonden en werkgevers en de milieu-, consumenten- en derdewereldorganisaties samen te brengen. Groen betreurt dat bepaalde werkgeversorganisatie zich blijven verzetten tegen een verduurzaming. Sommige federaties, zoals technologiefederatie Agoria, hebben de keuze wel al gemaakt voor de industrie van de toekomst zoals hernieuwbare energie of energiebesparing.

De FRDO is en blijft belangrijk, maar we moeten ook zoeken naar nieuwe en betere instrumenten voor een beleid inzake duurzame ontwikkeling. Calvo pleit al langer voor op de oprichting van een Ombudspersoon voor de toekomstige generaties als sleutelpersoon. “Om uit de impasse te raken is een grondige update van de instrumenten voor duurzame ontwikkeling aan de orde”, aldus Calvo, het jongste Kamerlid.

“De wildgroei aan instrumenten en raden heeft voorlopig onvoldoende gewerkt. Met een ombudspersoon voor de nieuwe generaties gooien we het over een andere boeg. De ombudsdienst zou zich in ons land interfederaal kunnen organiseren. Zo hebben alle regeringen in dit land in één keer een waakhond, graag één die mag en durft bijten in het belang van de toekomstige generaties”, besluit hij Calvo.

Voorzitter Wouter Van Besien: “Het enige criterium voor een loketbediende, is dat hij of zij goed werk levert. Met de rest moet de overheid zich niet moeien. Bovendien zorgt het hoofddoekenverbod voor een extra drempel om bij die overheid te kunnen werken. Een slechte zaak, zeker als je ziet dat zo'n hoofddoekenverbod dan nog eens gretig gekopieerd wordt in de privésector. Ik hoop dat nu ook de andere partijen snel afstand zullen nemen van het hoofddoekenverbod.”
 
Het feit dat sp.a in haar beginselverklaring nu afstand neemt van het hoofddoekenverbod is een belangrijke stap. “Het bewijst dat het niet langer houdbaar is om de diversiteit in onze samenleving onder de mat te vegen,” aldus Van Besien: “Het inzicht groeit dat multiculturaliteit en de aanwezigheid van verschillende religies in onze samenleving de normaalste zaak van de wereld is. Meer en meer mensen vinden dat er moet gezocht worden naar een respectvolle manier van samenleven, in plaats van naar een kille en verkeerd begrepen neutraliteit. Die evolutie in de samenleving heeft de sp.a nu opgepikt en dat is een goede zaak.”
 
Het is nu wachten op de bocht van de andere partijen. Mij is het onduidelijk hoe de Open VLD en de CD&V het hoofddoekenverbod kunnen blijven verdedigen,” stelt Van Besien: “De Open VLD is als liberale partij toch voor zoveel mogelijk vrijheden en voor CD&V is godsdienstvrijheid toch een belangrijk beginsel? Het is mij een raadsel hoe zij voor een hoofddoekenverbod kunnen zijn.”
 

Voorzitter Wouter Van Besien: “Het enige criterium voor een loketbediende, is dat hij of zij goed werk levert. Met de rest moet de overheid zich niet moeien. Bovendien zorgt het hoofddoekenverbod voor een extra drempel om bij die overheid te kunnen werken. Een slechte zaak, zeker als je ziet dat zo'n hoofddoekenverbod dan nog eens gretig gekopieerd wordt in de privésector. Ik hoop dat nu ook de andere partijen snel afstand zullen nemen van het hoofddoekenverbod.”
 
Het feit dat sp.a in haar beginselverklaring nu afstand neemt van het hoofddoekenverbod is een belangrijke stap. “Het bewijst dat het niet langer houdbaar is om de diversiteit in onze samenleving onder de mat te vegen,” aldus Van Besien: “Het inzicht groeit dat multiculturaliteit en de aanwezigheid van verschillende religies in onze samenleving de normaalste zaak van de wereld is. Meer en meer mensen vinden dat er moet gezocht worden naar een respectvolle manier van samenleven, in plaats van naar een kille en verkeerd begrepen neutraliteit. Die evolutie in de samenleving heeft de sp.a nu opgepikt en dat is een goede zaak.”
 
Het is nu wachten op de bocht van de andere partijen. Mij is het onduidelijk hoe de Open VLD en de CD&V het hoofddoekenverbod kunnen blijven verdedigen,” stelt Van Besien: “De Open VLD is als liberale partij toch voor zoveel mogelijk vrijheden en voor CD&V is godsdienstvrijheid toch een belangrijk beginsel? Het is mij een raadsel hoe zij voor een hoofddoekenverbod kunnen zijn.”
 

Voor het tweede jaar op rij daalt het aantal reizigers van bussen en trams. De reizigers zijn ook minder tevreden dan voorheen. De bussen en trams rijden minder stipt en zitten vaker overvol. "Een rechtstreeks gevolg van de besparingen die de Vlaamse regering vorig jaar oplegde aan De Lijn," oordeelt Rzoska. "Onder het mom van efficiëntiewinsten werd diep in de dienstverlening en het comfort gesneden. Groen stelt vast dat bussen en trams niet langer als een duurzaam alternatief worden uitgebouwd door de Vlaamse regering. Dat betreuren wij, want de reizigers zijn het slachtoffer."

Het gebrek aan comfort en stiptheid treft alle reizigers. Ook de 65-plussers. In deze doelgroep blijkt maar 56% zijn gratis abonnement te gebruiken. "Het gebrek aan comfort - overvolle trams en bussen - treft ook hen. Velen van hen zijn bereid om een beperkte vergoeding te betalen in ruil voor comfortabele en stipte bussen en trams." Groen is voorstander om een beperkte bijdrage te vragen aan 65-plussers. Ongeveer zestig euro per jaar, met een sociale correctie voor de armere senioren."

Voorts valt op dat de Vlaamse regering de Lijn een kostendekkingsgraad oplegt, terwijl het dat niet doet voor de regionale luchthavens. "Jaarlijks past de belastingbetaler heel wat middelen bij om de regionale luchthavens te financieren. Een verkeerde keuze," aldus Rzoska
 

De beslissing om kleine Cypriotische spaarders te laten meebetalen voor een bankencrisis waar ze niks mee te maken hebben, was een historische blunder die burgers in de hele unie ongerust maakt. Als ‘onze leiders’ dit nodig vinden voor Cyprus, dan straks ook voor Spanje, voor Italië, voor… België?

Net als Guy Verhofstadt gisteren in deze kolommen (DM 21/03), haasten tal van politici uit de traditionele families (christendemocraten, liberalen en sociaaldemocraten) zich om hier afstand van te nemen. “Het is duidelijk dat de Europese leiders hun les nog steeds niet hebben geleerd,” aldus Verhofstadt. Helemaal mee eens, Guy, maar die leiders komen wel uit je eigen politieke familie (Rehn, Kroes, De Gucht,…) of uit de christendemocratische (Merkel, Barroso, Schäuble,…) en de sociaaldemocratische (Dijsselbloem, Asmussen, Moscovici,…). En onze eigen federale regering met CD&V, OpenVLD en sp.a zat vorige vrijdag mee aan tafel bij de Cyprus-beslissing.

Het Cyprus-debacle is het voorlopige dieptepunt van het brokkenparcours dat de Europese regeringsleiders en ministers van financiën, de Europese Commissie en de Europese Centrale Bank nu al jaren rijden bij de aanpak van de financieel-economische crisis op ons continent. Die beslissing leert ons twee dingen over het functioneren van ‘onze leiders’. Ten eerste hebben ze elke voeling verloren met hoe de burgers deze crisis beleven en overleven, als ze denken dat burgers bereid zijn om een heffing op zelfs de kleinste spaarboekjes te slikken. Ten tweede zijn ze volledig het spoor bijster in hun eigen rommelige aanpak van de crisis, als ze beslissingen nemen die onwettig zijn en indruisen tegen wetgeving op depositogaranties die diezelfde leiders eerder namen.

Eerdere voorbeelden van dit brokkenparcours zijn legio. Hoewel er door de schuldencrisis steeds meer regels komen om de begrotingsdiscipline op te drijven, is er aan de kern van het probleem, een te sterk gedereguleerde en ongezond verstrengelde financiële sector nog niets gedaan. In 2008 pleitte zowat iedereen voor drastische hervormingen van de financiële markten, 5 jaar later staan die nergens. Dat is niet minder dan schuldig verzuim. Er was een groene politicus nodig (europarlementslid Philippe Lamberts) om eindelijk de excessieve bonussen in de banksector te beteugelen.

De redding van de banken heeft dertig jaar besparingen in enkele maanden weggeveegd, terwijl net nu de vergrijzing op kruissnelheid komt. Steeds opnieuw werd beslist om enkel rechtstreeks de banken te helpen. Had men met dezelfde bedragen landen en/of particulieren geholpen om hun verplichtingen ten aanzien van banken na te komen, dan waren de banken evenzeer gered, de private en publieke schulden niet zo ontspoord en was de gewone Europeaan wel ferm geholpen. Hoeveel dieper moeten we zakken eer eindelijk teruggegrepen wordt naar oplossingen die in het verleden bewezen dat ze werken, zoals de scheiding van spaarbanken, investeringsbanken en verzekeraars?

En last but not least: de leiders uit de traditionele politieke families blijven al jaren hardnekkig inzetten op besparingen en nog eens besparingen. Terwijl de supervermogens blijven aangroeien en vrolijk verhuizen van de ene lidstaat naar de andere, treffen die besparingen volop de Europese midden- en lagere klassen. Terwijl intussen bijna ook de meest conservatieve economen dit austerity-beleid veroordelen, gevolgd door IMF en de Wereldbank, blijven ‘onze’ leiders uit de traditionele politieke families koppig dit pad bewandelen.

Onze nationale politici spreken met dubbele tong als ze doen alsof dit de schuld is van “de Europese leiders”. Het zijn diezelfde politici die de raden van ministers bevolken en hun politieke families delen de lakens uit in de Europese Commissie, bij de Europese Centrale Bank,… Met dat soort politieke spelletjes raken we niet uit de crisis. Wel door, zowel nationaal als Europees, het over een heel andere boeg te gooien. Het austerity-beleid loslaten en resoluut kiezen voor een relancebeleid, de banken splitsen en de burgers en overheden steunen in plaats van diezelfde banken, dat is wat er moet gebeuren. Het is dringend, als we nog een greintje vertrouwen in Europa willen redden.

 

Volgens Sanctorum, die zelf jarenlang werkte als wetenschappelijk onderzoeker aan de VUB, kan die "eed van Descartes" ervoor zorgen dat er een "hogere morele drempel komt om te frauderen". Volgens Sanctorum is de fraude enerzijds te verklaren door "de grote druk om positieve resultaten te publiceren in vaktijdschriften" en anderzijds door "de lage drempel om cijfers te vervalsen". De pistes om de controle te vergroten, bijvoorbeeld het publiceren van ruwe gegevens en het aanstellen van een tweede onderzoeker die de resultaten van de eerste controleert, noemt hij "erg omslachtig". "Ruwe gegevens
zijn meestal zo'n grote hoeveelheden informatie dat controle een huzarenstuk wordt. Bovendien kunnen ruwe gegevens ook vervalst worden."

"Ik denk dat er vooral moet gewerkt worden aan een moreel in wetenschappelijk onderzoek. Onderzoekers bevinden zich vaak op een eiland en hebben beperkt contact met de wereld waar hun onderzoek impact op heeft", aldus Sanctorum. Daarom suggereert hij de invoering van een "eed van Descartes". "Descartes is een van de grondleggers van het moderne wetenschappelijke onderzoek. Als wetenschappers meer stilstaan bij de maatschappelijke verantwoordelijkheid die zij dragen en een ethisch engagement aangaan, ontstaat een hogere morele drempel om te frauderen."

Bij een tweede lezing vallen de verschilpunten echter al meer op, vooral dan hetgeen er niet in staat. In de nota van de minister is er geen evaluatie opgenomen, enkel voorstellen tot bijsturing. Nochtans is het net door een oplijsting en wegwerking van de pijnpunten dat je tot een betere regelgeving komt. Nu lijken de voorgestelde aanpassingen gratuit uit de losse pols geschud, wellicht omdat de minister aarzelt om de vinger op bepaalde heel gevoelige wonden te leggen.

De nota blijft op sommige punten ook erg vaag en naar bepaalde motieven is het gissen. Zo bijvoorbeeld over de opgelegde fusie van de steunpunten. Willen zij dit zelf, zal het de kwaliteit verhogen, of schuilt er een besparingslogica achter, een afbouw van de bovenbouw?

En wat dan te denken van bepaalde verbeteringsvoorstellen die nu gelanceerd worden, maar die haaks staan op het gevoerde beleid van de voorbije jaren. “Het staat goed om de ambitie te hebben volop te werken aan internationale uitstraling, maar dan vergeten we dat Schauvliege in 2010 de helft van de internationale middelen schrapte.”

De conceptnota van Bart Caron durft wel man en paard noemen en maakt duidelijk waarom er steeds weer herrie is bij het uitdelen van subsidies in het kader van het Kunstendecreet. Er zijn de heilige huisjes, de gevestigde waarden waartegen het als nieuwe kunstvorm of organisatie moeilijk opboksen is; er is de samenstelling van de commissies waar zelfbevruchting haast onvermijdelijk lijkt, of waar toch zeker die perceptie heerst; er is het hokjesdenken dat zorgt voor een stiefmoederlijke behandeling van wie buiten de lijntjes kleurt; er is de afwezigheid van de steden in het debat, terwijl zij daar bij uitstek wel een stem in hebben.

Het grote manco echter, en dat geeft de minister nu ook zelf toe in haar nota, is het ontbreken van een visie, een algemeen kader waaraan de subsidieaanvragen moeten worden getoetst. “Wanneer ik nu lees dat Joke Schauvliege inziet dat zij de beoordelingscommissies in het ijle liet zwemmen, zonder dat zij vanwege de minister een duidelijk richtsnoer en marsrichting meekregen, dan beschouw ik mijn missie al als half geslaagd” besluit Bart Caron. “De Cultuurvisie is gewekt in de Cultuurminister. Nu nog hopen dat het een ambitieuze visie is.”

 

Parlementairen die schriftelijke vragen stellen, is een fundamenteel democratisch principe. Ze controleren en bevragen de regering. “Maar dat het efficiënter kan dan via een lawine aan vragen, is zeker waar,” bevestigt Meuleman. Bijvoorbeeld door actieve vormen van openbaarheid te implementeren. “Zodat parlementsleden, maar ook gewone burgers – die nu hun toevlucht zoeken bij parlementsleden – rechtstreeks aan informatie kunnen. Ook aan relevante beleidsinformatie. Bijvoorbeeld rond vergunningen, budgetten, studies die betaald worden met belastinggeld enz.”

Groen stelt voor dat de regering relevante beleidsinformatie toegankelijk maakt via het internet. Een “glazen democratie,” noemen de actievoerders voor meer digitale democratie dat. Groen sluit zich daarbij aan. “Op deze manier worden veel vragen voorkomen. Bovendien verhoogt het democratische gehalte van het bestuur,” aldus Meuleman.

Ook een spreekrecht voor ambtenaren, zou veel parlementaire vragen kunnen voorkomen. Nu heerst er dikwijls een door kabinetten aangestuurde zwijgplicht die enkel verbroken kan worden door het stellen van strategische parlementaire vragen. “In feite is dit tijdverlies zowel voor ambtenaren als politici. Laten we meteen open kaart spelen.”
 

“Loopbaanonderbreking is een essentieel onderdeel om tijdens de drukste jaren, zowel privé als professioneel, ademruimte te bieden. Het uitpersen van onze ambtenaren gaat zorgen voor meer uitval naar ziekte, burn-outs en werkloosheid”, aldus De Vriendt. Dergelijk citroenmodel is onaanvaardbaar voor Groen.

Volgens cijfers van de RVA wordt loopbaanonderbreking vandaag vooral gebruikt om deeltijds te werken (in 2011 66.187 mensen op 72.483). Slechts een minderheid neemt volledige loopbaanonderbreking (6.296 mensen). Het systeem wordt dus niet misbruikt voor bijvoorbeeld wereldreizen maar hoofdzakelijk om tijdens de drukste periode van het leven de arbeidstijd aan te passen aan het gezin.

Dit waardevol systeem is een essentieel onderdeel in een moderne arbeidsmarkt waarin langer werken nodig zal zijn. We zullen moeten accepteren dat mensen die langer aan de slag willen blijven dit op het einde van hun loopbaan meer deeltijds zullen willen doen.

Bovendien blijft het aantal gebruikers de laatste tien jaar stabiel op zo’n 70.000. Het gelijkmatig gebruik over de tijd illustreert dat het voor heel wat mensen beantwoordt aan een behoefte. Het gebruik ervan explodeert niet zoals sommigen doen uitschijnen.

Een bijkomend effect van de regeringsmaatregel is dat mensen die niet van plan waren loopbaanonderbreking te nemen, dit alsnog gaan doen. Je kan dus verwachten dat er in 2013 véél meer dan 70000 ambtenaren in loopbaanonderbreking gaan. “Om paniek binnen het ambtenarenkorps te vermijden, moet Minister van Werk Monica De Coninck (sp.a) snel duidelijkheid verschaffen en de nodige waarborgen geven voor een haalbare combinatie tussen arbeid en gezin."

Het geheugen van de betrokken medewerkers zou door hun leeftijd niet toelaten om meer zekerheid te hebben, aldus Bens. Daarom vraagt Ecolo-Groen minstens de publicatie van de kladschriftjes. Ook gaf Bens toe dat het “buikgevoel” zegt dat 8000 anomalieën “nogal veel” is. “Kladschriftjes? Buikgevoel? Geheugenproblemen? Nucleaire veiligheid moet steunen op harde feiten en 100% duidelijkheid. Enige flou artistique is in deze sector onaanvaardbaar”, aldus Calvo.

Om de omvang van de scheurtjes te duiden, verwees de directeur-generaal naar een muntstuk van 1 eurocent. Voor Doel 3 gaat het dan om 8 000 ‘eurocentjes’.

Voorts aarzelt het FANC om de rapporten van Bel V en AIB Vinçotte bekend te maken. Calvo (Groen) en Gerkens hebben die vraag tijdens de zitting meermaals gesteld. Bens gaf daarop zelf toe dat deze rapporten kritisch zijn.

“Publiceert het FANC deze rapporten niet, dan start Ecolo-Groen opnieuw een procedure op inzake de openbaarheid van milieu-informatie. Al 2 keer heeft de groene fractie zo dergelijke informatie verkregen van de nucleaire sector. We hopen dat de nieuwe directeur-generaal meteen voor een trendbreuk zorgt. Het FANC kan beter zelf zorgen voor de nodige transparantie”, besluit Calvo.

“In een huwelijk gaat dat net zo. Als de ene partner zegt: "Ik wil dat," en de andere zegt: "Neen," dan is het afgelopen,” aldus minister Bourgeois in De Standaard. “Dat N-VA totale autonomie eist, is niet nieuw, dat ze incontournable wil worden wél,” reageert Elisabeth Meuleman fractievoorzitter Groen in het Vlaams parlement. “Met 30 tot 40% van de kiezers eist N-VA haar wil op te leggen aan de Franstaligen en aan 60% van de Vlamingen. En zelfs aan een percentage eigen kiezers, want er zijn ook Vlamingen die voor N-VA zullen stemmen omwille van andere partijstandpunten dan hun eis om het land te splitsen. Met een regelrechte staatsgreep op Brussel en de Brusselaars. Want dat is de implicatie van de uitspraken van Bourgeois. Dat is ook de strategie van Bart Dewever. Brussel wordt een condominium, bestuurd door twee gemeenschappen en het verliest elk recht op zelfbeschikking. Het is nooit vertoond in het moderne Europa, maar het is wel onverkort het plan van de N-VA: een parlement wordt simpel weg ontbonden, het Brussels Parlement wordt integraal naar huis gestuurd, een democratisch gekozen regering wordt afgeschaft. Het discours van N-VA is rauw en bruut.”

Bovendien stelt Groen zich vragen bij het functioneren van N-VA in de Vlaamse regering. “Hoewel het mantra van N-VA’ers in de Vlaamse regering tot nu toe is geweest ‘wij zullen de zesde staatshervorming, trouw aan het regeerakkoord, loyaal uitvoeren’ krijgen we nu een N-VA minister die duidelijk en openlijk toegeeft niet de intentie te hebben om ook maar een vinger uit te steken om de staatshervorming loyaal uit te voeren. In 2014 zullen we het land splitsen en laat ons ondertussen op de rem gaan staan om het zeker nog anderhalf jaar te rekken. Dat is blijkbaar de redenering,” zegt Meuleman.

“Dat hebben we gemerkt van zodra er nog maar één eerste onderdeel van het Vlinderakkoord ter sprake kwam: de oprichting van de metropolitane gemeenschap. In de Vlaamse Regering zeggen de NVA-ministers dat ze met de Vlaamse regering werk zullen maken van een samenwerkingsakkoord met het Brussels Hoofdstedelijk gewest. Maar intussen stappen NVA-burgemeesters naar het Grondwettelijk Hof om die hele metropolitane gemeenschap onderuit te halen. En de CD&V-verkozenen worden gerold, ze weten het, maar ze houden zich gedeisd. Misplaatste loyauteit. En vooral naïviteit. Want ze kunnen stank voor dank verwachten. N-VA is niet te vertrouwen.”

Daarom roept Groen CD&V op om wél consequent te zijn met hun discours en de zesde staatshervorming uit te voeren. “Respecteer u zelf, walk your talk, en ga voluit voor de voorbereiding van de omzetting van het Vlinderakkoord via de Vlaamse Regering, via dit Vlaams Parlement,” aldus Meuleman.
 

Niet dat er de voorbije jaren niets is gebeurd om onze bossen te beschermen: in het Bosdecreet en de Codex Ruimtelijke Ordening is zelfs expliciet een ontbossingsstop opgenomen. Helaas bevat die wetgeving momenteel te veel achterpoortjes. Ondanks de ontbossingsstop verdween in de periode 2001-2010 meer dan 23 vierkante kilometer aan bos, dat is een gebied even groot als de gemeente Leopoldsburg of het equivalent van 4.700 voetbalvelden. De provincie Limburg was trouwens de provincie met het hoogste aantal ontbossingen.

Groen wil die achterpoortjes in de wetgeving sluiten. Vlaams Parlementslid Dirk Peeters: “Wij betreuren dat de regel waardoor de minister bij wijze van uitzondering een ontheffing kan toestaan, niet werd afgeschaft. Het voorbije decennium werd door middel van die ministeriële ontheffing meer dan 1.000 hectare ontbossing vergund, dat is duidelijk geen uitzonderingsmaatregel meer. Ons voorstel is nu om bij ontbossing de boscompensatie bij voorkeur in natura te laten voltrekken: zodat wie ergens een bos kapt, op een andere plek een nieuw bos aanplant. De huidige boscompensatievergoeding van 1,98 euro per vierkante meter naaldbos ²werd de laatste twaalf jaar trouwens niet geïndexeerd, ook dat moet aangepast worden.”

Met het decreet wil Groen onze meest waardevolle bossen betere bescherming bieden. Dit zijn onder meer de hele oude bossen die al op de Ferrariskaarten uit de 18e eeuw vermeld worden, of bossen die een uitzonderlijke biologische of sociale waarde hebben. “Er moet een moratorium op ontbossing van deze waardevolle bossen komen,” zegt Dirk Peeters. “Daartoe moeten we die waardevolle bossen duidelijk afbakenen en moet de overheid zich engageren om eventueel planschadevergoedingen aan de huidige eigenaars te voorzien.”
 

Een van de belangrijke redenen waarom vrouwen vandaag nog steeds minder verdienen dan mannen is het feit dat ze meer dan mannen deeltijds werken. Dat komt vooral omdat ze de zorg van de kinderen op zich nemen. Om deze ongelijkheid weg te werken, wil Groen koppels waarin de man een evenredig deel van de zorg op zich neemt, belonen met een ouderschapsverlofbonus van twee extra maanden ouderschapsverlof.

 

Groen haalt hiervoor de mosterd in Ijsland en Noorwegen. De Vriendt: “In beide landen worden koppels gestimuleerd om de zorg van het kind eerlijk te verdelen door hen extra maanden ouderschapsverlof toe te kennen indien de zorg eerlijk wordt verdeeld. Dat beleid werpt haar vruchten af: 90% van de mannen neemt minstens drie maanden verlof op. Omdat het ook in België vooral de vrouwen zijn die ouderschapsverlof opnemen, is ook in ons land een dergelijke ouderschapsverlofbonus nodig. Hiermee willen we de ongelijkheid die al vrij vroeg in de carrière van vrouwen opduikt, nl. op het moment dat er kinderen geboren worden, wegwerken.” (zie grafiek onderaan)

 

Vrouwen verdienen vandaag nog steeds 20% minder dan mannen. Gelukkig steeds minder vaak omdat ze voor hetzelfde werk minder betaald worden maar helaas wel omdat ze minder werken dan mannen, of minderbetaalde functies uitoefenen. Acties als Equal Pay Day leggen daarom anno 2013 de focus van de actie niet meer op ‘gelijk loon voor gelijk werk’, maar wel op een ‘gelijke verdeling van het werk over mannen en vrouwen’. Met haar voorstel wil Groen een stap zetten naar een meer gelijke verdeling.