Nieuwsfeeds

“Gehandicapten hebben in de eerste plaats nood aan een structurele en professionele omkadering, sociaal contact en zinvolle bezigheden,” aldus Vogels. “Hen wat geld toestoppen om er vervolgens de handen van af te trekken, is simpelweg asociaal. Vandeurzen legt in zijn voorstel de nadruk op het netwerk van de gehandicapten. Heel wat mensen met een handicap kunnen inderdaad terugvallen op zo’n netwerk. Maar veel familieleden, vrienden, kennissen … zijn enkel bereid om zorg te verlenen als ze weten dat ze in nood ook effectief kunnen terugvallen op professionele ondersteuning vanuit de overheid. Die garantie krijgen ze helemaal niet met dit voorstel. Als ze met het water aan de lippen staan, komen ze in het beste geval terecht op een wachtlijst, in het slechtste geval kunnen ze nergens terecht. Zo ontstaan sociale drama’s, niet alleen voor de gehandicapte zelf, maar ook voor het informele netwerk rondom. Vermaatschappelijking van de zorg betekent rekening houden met de draagkracht van de omgeving, die omgeving ondersteunen en zorgzekerheid geven.”

Mieke Vogels stelt zich ook ernstige vragen bij het budget van deze hele operatie. “Er is geen budget om zonder onderscheid eenzelfde uitkering aan iedere gehandicapte te geven. Dit voorstel betekent niets anders dan mensen blij maken met een dode mus. Het is onrealistisch. Het houdt ook helemaal geen rekening met de zorg nood van de gehandicapte. Sommige mensen met een handicap hebben veel ondersteuning nodig, op verschillende vlakken, anderen zijn met veel minder geholpen. Sommige mensen met een handicap hebben een breed netwerk waar ze op kunnen terugvallen, anderen staan er helemaal alleen voor. Hen allemaal over dezelfde kam scheren, helpt niemand vooruit en betekent slecht besteed belastinggeld.”

Groen betreurt ook dat er niet is overlegd over dit voorstel met de sector. “In De Standaard lees ik dat het Raadgevend Comité van het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap het dossier positief heeft onthaald. Dit klopt niet: het dossier komt pas voor advies op 28 mei voor. Dit is het zoveelste voorbeeld van een voorstel dat niet is afgetoetst met het middenveld. Vandeurzen zit al volop in verkiezingsmodus en probeert hiermee punten te scoren boven de hoofden van de zorgsector heen.”
 

Steeds meer kinderen en jongeren komen terecht in de bijzondere jeugdzorg. Een op de drie kinderen is jongeren dan tien jaar. “Niets nieuws onder de zon,” betreurt Vogels. “Vijftien jaar geleden al formuleerde het Vlaams Parlement concrete voorstellen om het stijgend aantal jongeren in de jeugdzorg aan te pakken en de rechten van jongeren in de jeugdzorg te garanderen. Als jongeren sneller, minder ingrijpende hulp krijgen, dan daalt het aantal jongeren dat in een instelling belandt, was de terechte redenering. De jongere moet in zijn buurt terecht kunnen met vragen en moet daar de eerste, nodige hulp kunnen krijgen. Daarom zouden de muren tussen de verschillende sectoren gesloopt moeten worden. Het kan niet langer dat een jongere de hulp krijgt van de sector waarin hij toevallig hulp vraagt. Misschien zijn er verschillende deeltjes hulp nodig, maar die moeten naadloos aansluiten zodat die jongere of zijn ouders hun verhaal niet steeds opnieuw moeten doen.”

“Hoe mooi de uitgangspunten ook waren, des te verder staan we er vandaag van af. Het decreet dat minister van Welzijn Jo Vandeurzen na 15 jaar experimenteren, vergaderen en studeren vandaag op tafel legt, beantwoordt in niets aan de voorstellen uit 1998,” zegt Mieke Vogels (Groen). “Wat overblijft, is een typisch voorbeeld van Vlaamse regelneverij. Een decreet dat bulkt van procedures, regeltjes en afkortingen. De jongere staat allesbehalve centraal, maar wordt gereduceerd tot enkele vakjes op een voorgedrukt formulier. Kijk bijvoorbeeld naar de functie van de trajectbegeleider, het sluitstuk van de oorspronkelijke tekst integrale jeugdhulp. De trajectbegeleider is de reisgezel van de jongere in de jeugdzorg, hij bewaakt de rechten van de jongere, voorkomt schrijnende situaties zoals in Jeugdoase en zorgt ervoor dat de hulpverlening op het juiste spoor blijft, dat de jongere niet terecht komt in een carrousel en wordt doorverwezen van voorziening naar voorziening. Iedere jongere zou recht hebben op zo’n trajectbegeleider. Vandaag is deze trajectbegeleider simpelweg geschrapt uit het decreet. Uit kortzichtige besparingsdrift.”

“De verontwaardiging die ontstond naar aanleiding van de verhalen van mensen die werden mishandeld in de voorziening Jeugdoase zijn terecht en het is mooi om te horen dat minister Vandeurzen begaan is met wat 30 jaar geleden gebeurde en dat hij oproept om alle gelijkaardige gevallen van mishandeling te melden. Kinderen die onder een hete douche moeten of wiens haren worden uitgetrokken: het zal anno 2013 niet meer voorkomen. Maar een jongere die zich onbegrepen voelt en van voorziening naar voorziening wordt doorverwezen om hem dan op 18-jarige leeftijd onvoorbereid en zonder netwerk in de maatschappij te droppen, dat veroorzaakt even diepe trauma’s. Veel werkers op het terrein geloven niet in het verhaal van de integrale jeugdhulp zoals het vandaag wordt geschreven. Hopelijk staat het parlement op zijn strepen en toetst het dit verhaal aan wat de integrale jeugdhulpverlening moest worden en aan wat er vandaag leeft op het veld,” besluit Vogels.

Garanties van oorsprong zijn bewijzen dat ergens in Europa groene stroom werd geproduceerd. Energieleveranciers kunnen die garanties kopen van groene energieproducenten om vervolgens hun elektriciteit als groen door te verkopen. Een groen energiecontract in België betekent dus niet per se dat de geleverde elektriciteit op Belgische bodem werd geproduceerd. Is dit systeem voor verbetering vatbaar? Zeker. Is dit een complot van het groot kapitaal jegens de consument? Allerminst.

De garanties van oorsprong zijn dus een manier om groene stroom te labelen. Als je naar de supermarkt gaat en je koopt biologische groenten of chocolade van eerlijke handel, verwacht je dat je die producten daadwerkelijk eet. Bij elektriciteit is dat ingewikkelder: er bestaat nu eenmaal niet zoiets als grijze of groene elektronen. Op het net komt alle stroom samen. Een garantiesysteem zal altijd een boekhoudkundig systeem blijven. Er wordt daarom gegarandeerd dat de groene energieproductie ergens gebeurt, maar die geproduceerde elektronen komen niet noodzakelijk in ons stopcontact terecht. Wie stroom koopt met zo een garantie, wordt dus niet opgelicht. Dat zo voorstellen is bedrieglijk. Maar je koopt dan wel stroom of energie die niet lokaal geproduceerd wordt. En inderdaad, die lokale productie moeten we dringend opkrikken.

Samen verantwoordelijk

We moeten snel en met zijn allen meer hernieuwbare energie produceren. Volgens Eurostat heeft België amper 4,1 procent aandeel in hernieuwbare energie. Alleen Malta, Luxemburg en Groot-Brittannië scoren slechter. Ondertussen werd de symbolische grens van 400 deeltjes CO2 per miljoen vorige week overschreden. "Wereld heeft een rode lijn CO2 overschreden", liet VN-klimaatverantwoordelijke Christiana Figueres gisteren optekenen. Meer groene energie zorgt niet alleen voor minder klimaatverandering, ze zorgen voor meer groene jobs. 60.000 extra arbeidsplaatsen volgens het Planbureau. Bovendien wijzen tal van studies op een verbetering van onze gezondheid door meer in te zetten op propere technologie.

Dan zijn Noorse garanties van oorsprong onvoldoende voor een gerust geweten. We moeten dus meer groene energie produceren, ook in Vlaanderen. Sommige politieke partijen en machtige bedrijven willen de groene energiesector in Vlaanderen in diskrediet brengen. Gelukkig participeren veel burgers vandaag al in energiecoöperatieven die instaan voor de centrale productie van groene energie, overal in Europa. En dan gaat het om wind- en watermolens in de eigen buurt, gezamenlijke zonnepanelen, duurzame biomassa of biogas, warmtekracht of geothermie op wijkniveau. De overheid kan deze lokale productie stimuleren door naar Deens model bewoners instaprecht te geven in aandelen van windturbines, door aandelen in lokale energiecoöperatieven fiscaal te stimuleren of door groepsaankopen te steunen van lokale energieproductie. Vandaag gebeurt in Vlaanderen echter het omgekeerde: door recente beslissingen van de Vlaamse regering zijn investeringen in groene stroom gekelderd en is de onzekerheid in de groene energiesector nog nooit zo groot geweest.

Genoeg cynici

De burger moet goed geïnformeerd worden. Zeker om de cowboys in de energiesector te weren. Maar ook om transparantie te bieden in welke leveranciers welke groene energie aanbieden. De Vlaamse energieregulator kan proactief verduidelijken welke bedrijven lokale groene stroom bezitten.

Ingevoerde groene energie is goed. De energietoekomst is per definitief Europees. Maar lokaal geproduceerde groene energie is beter. Een simpele stelregel. Als we die toepassen, kan dat veel verschil maken. Burgers nemen verantwoordelijkheid op voor de productie van hernieuwbare energie in eigen buurt in plaats van die af te schuiven naar verre oorden. En de overheid moet hen daarin ondersteunen.

Samen zijn we tot veel in staat. Maak de mensen dan ook niet cynisch met misleidende informatie. Dat de mondige, goed geïnformeerde consument macht heeft, is bewezen in de versterkte concurrentie op de leveranciersmarkt. Ook voor de productie is veel mogelijk. Cynici zullen de lamp niet doen branden.

Deze signalen zijn veelzeggend en maken duidelijk dat de milieukwaliteit van het platteland er zeer slecht aan toe is. Het rapport geeft ook enkele beleidsaanbevelingen.Gelukkig wil ook Europa forser inzetten op de biodiversiteit op het platteland en wil Europa tegen 2020 effectieve resultaten. In de commissie landbouw vroeg Vlaams Parlementslid Dirk Peeters aan de Minister-president welke conclusies hij trekt uit het Natuurrapport 2012 op het vlak van de voorgestelde beleidsevaluatie en welke kansen hij ziet om met het nieuwe plattelandsbeleid tegemoet te komen aan de gestelde problemen rond de vogelstand op het platteland. Het antwoord van de minister-president was positief in die zin dat hij stelde dat we moeten werken in de richting van meer gebiedsgerichte visies. Dat was immers een van de aanbevelingen uit het rapport. Anderzijds moet het nieuwe plattelandsbeleid dat in de steigers staat, ook meer aandacht hebben voor meer continuïteit en rechtszekerheid voor de landbouwer. Bij de beheersovereenkomsten heeft men in het verleden immers toch wel wat fragmentarisch gewerkt. Sommige beheersovereenkomsten bestaan niet meer, sommige waren beperkt in de tijd, een deel is slechts geënt op een bepaald segment. Beter zou zijn te werken met beheersovereenkomsten per bedrijf. Als men kijkt naar gebieden en omgevingen waar landbouwers actief zijn, dan kan één beheersovereenkomst alle facetten behelzen. Nu gaat het alleen over water, dan over het botanische, dan over kleine landschapselementen, dan over akkervogels, dan over weidevogels. Een bedrijf in de polder is een ander bedrijf dan een bedrijf in de Kempen: dat spreekt vanzelf. Als men met gebiedsgerichte visies werkt, dan kan men de aandachtspunten van een bedrijf in zijn geheel beter daarin incorporeren. Dat biedt meer kansen. Als dat het nieuwe plattelandsbeleid wordt, dan ziet Groen ter zake wel kansen. Vlaams Parlementslid Dirk Peeters stelde zijn vraag bewust aan de minister-president als verantwoordelijk minister voor landbouw. De minister-president gaf uiteindelijk nog een sneer naar zijn collega voor milieu, Joke Schauvliege. Hij stelde letterlijk dat “Minister Schauvliege natuurlijk een belangrijke bevoegdheid heeft in dezen.” Hij voegde er nog aan toe dat “de continuïteit en de rechtszekerheid voor land- en tuinbouwers belangrijke punten zijn. Dat is terecht. Ik zal dat samen met u blijven bewaken. Mocht mijn collega daar niet voldoende aandacht aan besteden, dan zal ik haar daaraan herinneren.”

WIS-computers (WerkInformatieSysteem) zijn computers waarop werkzoekenden op tal van openbare plaatsen vacatures kunnen bekijken en printen. Ook jezelf inschrijven als werkzoekende of het zoeken naar opleidingen kan via dit laagdrempelig systeem. “Een laagdrempelig en veel gebruikt instrument,” getuigt Rzoska. “Dat minister Muyters dit zomaar afschaft in tijden van crisis en hoge werkloosheid is onbegrijpelijk. Het afbouwproces van de computers is momenteel al volop aan de gang.”

“Minister Muyters onderschat de digitale kloof en gaat ervan uit dat iedereen zijn weg vindt via internet, de VDAB-website of een smartphone-app, maar dat is niet het geval.  Het zijn net de mensen zonder internet die de WIS-computers gebruiken,” aldus Rzoska. “ Maandelijks werden de WIS-computers 185.000 keer geraadpleegd. Dat maakt nog altijd meer dan 2 miljoen opzoekingen op jaarbasis! Het verwijderen van de WIS-computers treft opnieuw, na het sluiten van een pak lokale werkwinkels, de kwetsbare groepen op de arbeidsmarkt,” beargumenteert het Vlaams Parlementslid.

De jobcomputers staan op heel wat openbare plaatsen zoals gemeentehuizen, bibliotheken, OCMW-gebouwen, winkels, en stations. VDAB plaatst de computers en sluit een onderhoudscontract af met de plaatselijke gemeente. De grootste kosten worden gedragen door de lokale besturen. Vaak voor 5 jaar, maar kort na de gemeenteraadsverkiezingen, kregen die besturen te horen dat VDAB de contracten in de loop van 2013 zou opzeggen.  “Uit interne communicatie van de VDAB blijkt dat men zeer bewust heeft gewacht tot na 14 oktober. Met de beslissing om de WIS-computers weg te halen, gooit de Vlaamse regering heel wat (onderhouds)investeringen van de lokale besturen gewoon in de prullenmand,” aldus Rzoska.

 Subsidie voor musical is dus best oké. Maar niet zomaar natuurlijk. De producten moeten van een hoge kwaliteit zijn. En het moet duidelijk zijn waarvoor de subsidies moeten dienen. Niet om extreme vergoedingen aan sterren mee te betalen, om hoge commissies en royalties te cashen of winstuitkeringen mee te verzekeren. We zouden dat evenmin verdragen van (non-profit) culturele organisaties die hedendaagse kunst brengen. En er moet een glasheldere verantwoording komen van de organisatie.

Is er dan niets fout aan de subsidie die de Musical van Vlaanderen toegeschoven krijgt (DM 10/5)?Toch wel, heel wat zelfs. Vooral de wijze van beslissen steekt de ogen uit. De beslissing werd uitzonderlijk laat genomen, weken na de beslissing over de andere projectsubsidies. Vandaag staat op de website van het Agentschap Kunsten en Erfgoed nog altijd: "procedure loopt nog." Dat toont aan dat de minister het hoge bedrag voor Assepoester niet meteen durfde communiceren. Uit schrik voor negatieve reacties, ongetwijfeld. Maar net dat feit roept allerlei gedachten op. In ieder geval is dit dossier niet vrij geweest van politieke lobbying. Verschillende collega's, vooral van CD&V, riepen vorig jaar, toen de regering moest beslissen of de Musical van Vlaanderen structurele subsidies zou krijgen, publiekelijk op om de musical wel subsidies toe te kennen. Dat de baas van de Musical sterke relaties heeft met die partij, is bekend. Was mevrouw Dehaene niet ooit meter? Geert Allaert zetelde voor die partij in de gemeenteraad van zijn stad. De raad van bestuur is bevolkt met coryfeeën uit die partij. Tot daar aan toe, politiek lobbyen is geen misdrijf, maar het ligt er in dit dossier wel vingerdik op. Ik ben nieuwsgierig naar het advies van de Inspectie Financiën over deze subsidie. Helaas worden deze adviezen sinds enkele maanden geheim gehouden door de Vlaamse regering.

Belofte maakt schuld

Minister Joke Schauvliege heeft altijd te kennen gegeven de adviezen van haar beoordelingscommissies (voor het artistieke luik) en de administratie (voor het zakelijke) te willen volgen. Daarmee wilde ze een trendbreuk realiseren. Maar ze houdt zich niet meer aan haar belofte. Ze wijkt fundamenteel af van het negatief artistiek advies voor Assepoester. Ook haar belofte om de financiële pot voor projecten sterk te verhogen - er zou 10 procent worden gereserveerd voor projecten - wordt daarmee stevig ingedeukt. Ze neemt een heel grote hap uit die pot. Voor de eerste projectronden is 2,33 miljoen euro toegekend aan 79 projectaanvragen, gemiddeld zo'n 30.000 euro per project. Plus 850.000 euro voor Assepoester. De cijfers tonen een schril contrast in waardering. De twee volgende projecten in de financiële ranking zijn het grensoverschrijdende Festival NEXT in Kortrijk/Doornik/Rijsel dat 105.000 krijgt, en... de Musical van Vlaanderen die voor haar Musicallabo 95.000 vangt. Dezelfde organisaties dus. De Musical van Vlaanderen verwerft in totaal 945.000 euro op een totale pot van 3,2 miljoen euro. Een derde voor één organisatie. Il faut le faire.

Interessant is ook de vergelijking met de subsidies die uitgetrokken worden voor de jaarwerking van de kunstenorganisaties. 256 kunstenorganisaties krijgen in totaal 94 miljoen euro, gemiddeld 367.000 per organisatie, voor een hele jaarwerking. Enkele voorbeelden: Judas Theaterproducties (een musicalproducent) krijgt 430.000, Wiels krijgt 808.000, Anima Eterna 800.000, het Festival van Vlaanderen - Gent en Historische Steden 320.000, Muziektheater Transparant 1.087.000. De meesten moeten het met veel minder doen.

Oh ja, de productiekost van musical is hoog. Maar deze subsidie is zowat even hoog als de totale kost van een operaproductie, ook wel een dure kunstvorm. Die heeft dan wel minder hoge ticketontvangsten. Die tickets laten toe een groot deel van de kost terug te verdienen zodat de productie in het beste geval met winst kan afsluiten. Dat is een teer punt. De Musical van Vlaanderen kreeg in het verleden vaak een negatief zakelijk advies omwille van een gebrekkige transparantie over uitgaven, maar vooral ook over de wijze waarop het subsidiegeld wordt ingezet. Geert Allaert werkt met verschillende vennootschappen, naast de Musical zelf die een vzw is, leidt hij de commerciële exploitatie van de Stadsschouwburg van Antwerpen en de Capitole in Gent. Hoe (on)redelijk zijn de facturen voor zaalhuur, onthaal, ticketverkoop verrekend? Wordt op die wijze subsidiegeld versluisd? In ieder geval blijft twijfel hangen over de geldstromen tussen de vennootschappen.

Populaire musical subsidiëren is verantwoord als de kwaliteit verzekerd is en de subsidie noodzakelijk is om het werk te kunnen maken. Aan de eerste voorwaarde is niet voldaan, de tweede is hoogst twijfelachtig. De wijze waarop die late subsidie is toegekend voedt daarenboven dat hier andere motieven en argumenten spelen. Kortom, het is geen voorbeeld van goed bestuur. En het is vooral jammer voor de productie van musical. Die verdient een eerlijke behandeling, zonder verdachtmakingen, lobbying of politiek gedoe. musical. Die verdient een eerlijke behandeling, zonder verdachtmakingen, lobbying of politiek gedoe.

Groen steunt de idee dat publieksvriendelijke musical in Vlaanderen moeten worden gesubsidieerd. “Populaire artistieke producties verdienen een plaats. Maar alleen als dat nodig is om het te maken. En als het resultaat van een hoog niveau is. Niet om veel geld te verdienen. We zouden dat ook niet verdragen van de andere kunstorganisaties,” meent Bart Caron.

Vooral de heimelijke wijze waarop de beslissing is genomen, is onaanvaardbaar volgens Groen. “Zeer laat, weken na de andere beslissingen. Blijkbaar durfde de minister het hoge bedrag voor Assepoester niet bekendmaken. Ze volgt ook het negatieve artistieke advies niet. Wat dan wel? Veeleer spelen politieke lobbying en vriendjespolitiek een grote rol in haar beslissing. Verschillende CD&V-ers kwamen openlijk uit voor die subsidies. De relaties zijn dan ook overduidelijk: het meterschap van mevrouw Dehaene, het gemeenteraadsmandaat van de Geert Allaert en de samenstelling van de raad van bestuur.”

Daarenboven volgt minister Joke Schauvliege de adviezen van haar beoordelingscommissies niet, in weerwil tot haar beloftes. Ze kent een derde van de gelden voor alle projecten toe aan één organisatie. De 79 andere organisaties moeten het stellen met zo'n 30.000 euro per project. Een ander musicalproject als dat van het Theaterbedrijf Het Woud/Auralia vzw voor 'Grietje de heks' krijgt 65.000 euro.

“De Musical van Vlaanderen kreeg bijna altijd een negatief zakelijk advies omwille van een gebrekkige transparantie over uitgaven, maar vooral over de wijze waarop het subsidiegeld wordt ingezet. Via een commerciële vennootschap baat hij ook de Stadsschouwburg van Antwerpen en de Capitole in Gent uit. De onduidelijke geldstromen lagen aan de basis van die negatieve adviezen.”

Wat gebeurt, is volgens Groen vooral spijtig voor de productie van musicals zelf. Die verdient een eerlijke behandeling, zonder verdachtmakingen of politiek lobbying.
 

N-VA is er in geslaagd de coalitiepartners te overtuigen om inburgeraars voortaan te verplichten een examen af te leggen. De inburgeraar krijgt, als hij of zij slaagt, een attest waarop de behaalde resultaten vermeld zijn. Daarenboven wordt het vereiste niveau van het vormingsprogramma verhoogd van het niveau A1 naar het niveau A2. “Al is dit nog een basisniveau, toch is het voor veel mensen moeilijk of zelfs onhaalbaar. Mensen met een bescheiden schoolcarrière of met minder intellectuele vermogens, worden daarmee uitgesloten,” aldus Caron

Groen is voorstander van een verplichte inburgering, en ook pro een vormingsprogramma dat Maatschappelijke Oriëntatie en Nederlands als tweede taal combineert, maar wil het attest van inburgering blijvend toekennen als de inburgeraars zich hebben ingespannen om het programma te volgen. Op basis van een inspanningsverbintenis, zoals dat voorheen het geval was. De meerderheid wil de lat een fors stuk hoger leggen. En dat is niet zonder risico's.

De Centra voor Basiseducatie, de VLOR, de SERV en het HIVA hebben allen gelijkaardige vragen bij de invoering van dergelijke vereisten. Zelfs de Raad van State stelt dat er bezwaren rijzen tegen het instellen van een resultaatsverbintenis. “Omdat de inburgeringsplicht tot onevenredige gevolgen zou kunnen leiden, vooral voor personen met beperkte intellectuele mogelijkheden of andere bijzondere kenmerken.”

Bijzonder gevaarlijk is bovendien dat de Vlaamse Regering veel macht naar zich toe geschoven krijgt bij de uitvoering van het decreet. Bart Caron vreest dat dit de deur openzet voor ronduit uitsluitend beleid, bijvoorbeeld wanneer het behalen van een attest een voorwaarde wordt om een sociale woning te huren of om ondersteuning te krijgen bij beroepsopleiding. In dat geval zal Groen klacht indienen bij het Europees Hof. “De maatregelen gaan hoe dan ook veel verder dan noodzakelijk om het nagestreefde doel te bereiken,” besluit Bart Caron.
 

 “Hij moet snel op de proppen komen met een concreet uitrustingsplan met onder andere meer aandacht voor energie-efficiëntie. Nog voor de zomer moeten de nodige wetten en KB’s in orde zijn. Zekerheid en stabiliteit zijn immers noodzakelijk voor kleine en middelgrote ondernemingen in de energiesector . Investeerders en burgers verdienen eindelijk duidelijkheid”, aldus Calvo.

Op 4 juli 2012 maakte staatssecretaris Wathelet zijn uitrustingsplan bekend. Tot op vandaag is er daarover geen enkel wetsontwerp in het parlement neergelegd. “10 maanden kostbare tijd is verloren gegaan. Het negatieve advies is een nieuwe aflevering in de stilaan trieste strijd tussen de regering en de regulator. Het resultaat is rechtsonzekerheid voor investeerders en onzekerheid bij burgers en bedrijven over onze bevoorradingszekerheid”, aldus Calvo.

Voor de korte termijn zijn er heel wat mogelijkheden: het beschikbaar houden van thermische centrales, een betere planning van de onderhoudswerken in centrales, een beter beheer van de (industriële) vraag, verschillende energiebesparende maatregelen en het optimaliseren van de beschikbare importcapaciteit. Voor de (middel)lange termijn is een stabiel investeringsklimaat cruciaal om investeringen überhaupt mogelijk te maken. “Als we willen dat de lamp brandt, zal de lamp branden. Maar dan moet de staatssecretaris in actie schieten. Van de energieregulator mogen we dan weer een meer constructieve houding verwachten”, aldus Calvo.

Specifiek rond de problematiek van de ondersteuning voor de gascentrales stelt Groen voor om een hoorzitting te organiseren in de Kamercommissie Bedrijfsleven.

Het Europees Hof oordeelde vandaag dat het Vlaams decreet rond grond- en pandenbeleid in strijd is met het Europees recht. Het kan niet dat mensen maar een woning of een grond kunnen kopen of huren als ze een band met de gemeente kunnen bewijzen. “Daarmee bevestigt het Europees Hof de stelling die Groen altijd al verdedigde”, zegt Vlaams parlementslid Mieke Vogels. “Het is perfect mogelijk om een sociaal beleid te voeren zodat ook minder kapitaalkrachtige gezinnen meer kans hebben op het vinden van een goede woning in een gemeente, maar het kan niet dat er gediscrimineerd wordt op basis van woonplaats.”

Voor Groen is dit niet het enige probleem met dit decreet. “Na enkele jaren ervaring komen we meer en meer tot de vaststelling dat het decreet zijn doel voorbijschiet”, aldus Vogels. “Het was de bedoeling om ook kleinere gemeenten te stimuleren om meer sociale woningen te bouwen (tot 10% van het totale woningbestand). Zo zouden niet alleen de lange wachtlijsten worden afgebouwd, maar zou er een solidariteit groeien tussen armere steden en rijkere gemeentes. Mensen die vandaag op de wachtlijst staan in Antwerpen, hebben morgen uitzicht op een sociale woning in Brasschaat bijvoorbeeld. Vandaag wordt echter duidelijk dat dit niet werkt. Veel gemeenten maken eigen toewijzingsreglementen, geschreven op maat van de lagere middenklasse in de eigen gemeente. Ze houden weinig tot geen rekening met degenen die écht een sociale woning nodig hebben. Dit leidt tot onaanvaardbare situaties waarbij een gemeente als Brasschaat met 80% eigenaars en 20% huurders een aanbod heeft van 10% sociale woningen. Een stad als Antwerpen moet het eveneens stellen met 10% sociale woningen, maar telt maar liefst 55% huurders: een discrepantie die niet te verdedigen valt. Ondertussen neemt de problematiek van de wachtlijsten almaar toe. In 2012 stonden er in Antwerpen 22.386 mensen op de wachtlijst voor een sociale woning, een toename van 2.823 wachtenden of meer dan 10% in 2 jaar tijd. Dit bewijst het failliet van het systeem dat werd uitgedokterd in het decreet grond- en pandenbeleid.”

Vogels maakt zich ook sterke bedenkingen bij het voorstel dat minister Freya Van den Bossche lanceerde om de inkomensgrenzen voor sociale woningen op te trekken. “Ook deze maatregel komt voornamelijk de lagere middenklasse ten goede, terwijl diegenen die écht een sociale woning nodig hebben – maar eventueel in een andere gemeente wonen – in de kou blijven staan. Het decreet grond- en pandenbeleid zorgt ervoor dat er een verschuiving is: zowel in de middelen – van minder naar beter begoeden – als van de steden naar de rand en het platteland.”

Op basis van deze argumenten pleit Groen voor een grondige hertekening van het hele decreet grond- en pandenbeleid. “Dat zal sowieso moeten gebeuren om aan de kritiek van Europa tegemoet te komen”, zegt Vogels. “Maar er is ook dringend nood aan een bijsturing die de middelen toewijst aan wie ze het meest nodig heeft. Dit om van de sociale huisvesting opnieuw een instrument te maken voor de bestrijding van armoede. Groen stelt daarom voor om de middelen voor sociale huisvesting te verdelen op basis van het aantal huurders in een bepaalde stad of gemeente en niet op basis van een lineaire norm van 10% voor elke gemeente”, besluit Mieke Vogels.
 

De rapporten dateren al van eind januari. Al geruime tijd vraagt Groen-Kamerlid Kristof Calvo deze rapporten publiek te maken, ondermeer tijdens een hoorzitting van de subcommissie Nucleaire Veiligheid met FANC-topman Jan Bens op 20 maart. Het FANC bezorgde hem uiteindelijk per post de rapporten met daarop het opschrift “vertrouwelijk“.

Toch maakt Groen het rapport nu publiek. “De geheimdoenerij van het FANC over deze rapporten heeft lang genoeg geduurd. Mensen hebben recht op deze informatie. Meewerken aan de geheimhouding van de kritische deelrapporten zou onverantwoordelijk zijn”, meent Calvo.

BEL V en AIB Vinçotte verzoeken in hun rapporten om bijkomende testen. Net als eerder analyses plaatsen beide organen vraagtekens bij de integriteit van de reactorvaten, de adequaatheid van de testen en de gebruikte stalen en de argumentatie van Electrabel over de oorsprong van de scheurtjes.

“De uiteindelijke analyse van het FANC moet hierover duidelijk zijn. Komen er geen concrete antwoorden op de vragen, dan kan er van een heropstart geen sprake zijn En over de procedure kunnen we alleen maar betreuren dat er andermaal niet wordt gekozen voor transparantie”, besluit Calvo.

Lees hier het rapport van Bel V.

Lees hier het rapport van AIB Vinçotte.

“Gisteren riep Vlaams milieuminister Joke Schauvliege de bevoegde Vlaamse ambtenaren bijeen. Maar sindsdien hebben we niets meer van haar vernomen,” zegt Vlaams parlementslid Björn Rzoska (Groen) “Ondertussen verloopt de communicatie rond de gezondheids- en milieu- effecten op een meer dan stuntelige wijze. Iedereen doet zijn zeg, maar dé verantwoordelijke minister voor milieu op Vlaams niveau zwijgt in alle talen.”

“Eén ding is zeker. Dat is niet het crisisbeleid noch de crisiscommunicatie die mensen verwachten na een milieuramp. Groen vraagt zich af of de Vlaamse rampenprocedure voorzien in het draaiboek milieu-incidenten nu al dan niet in gang is gezet. En in welke mate de Vlaamse verantwoordelijken voor het milieubeleid of de milieuminister hun toelating gegeven hebben voor het lozen van zwaar vervuild koel- of bluswater in rioleringen en in het oppervlaktewater van de Schelde. De vraag is vooral of hiervoor geen alternatieven waren en of de coördinatie tussen de verschillende beleidsniveaus op dat punt niet geheel mank is gelopen,” zegt Björn Rzoska.

Minister van Milieu Schauvliege heeft wel degelijk een belangrijke taak in de verdere opvolging van dit dossier. “Het blauwzuurgas blijft een gevaar voor de volksgezondheid. Het gas is geloosd in de Schelde en het bevindt zich in riolen op plaatsen die kilometers ver van de plaats van het ongeval zijn verwijderd. 49 mensen zijn opgenomen in het ziekenhuis en 1 man is gestorven. En nu moeten er voor de tweede keer op rij huizen geëvacueerd worden. Dat is zelden vertoond in Vlaanderen,” vindt Björn Rzoska. “Minister Schauvliege communiceerde tot nu toe enkel dat ze niet verwacht dat er op korte termijn duidelijkheid zal kunnen gegeven worden over het hoe en waarom van de ramp in Wetteren. Dat is geheel onvoldoende. Het is aan de minister van leefmilieu om onverbloemd te communiceren rond de aspecten milieu en gezondheid. Zeker als de provinciale en federale overheid hier in gebreke blijven. Wat is het risico nu voor de mensen in Wetteren? Op korte en op lange termijn? En voor andere mensen? De minister van leefmilieu heeft de verdomde plicht om hier uitsluitsel rond te bieden,” besluit Rzoska.
 

Een kleine 15% van de leerlingen in het lager onderwijs spreekt thuis geen Nederlands. Voor het Secundair Onderwijs is dat zo’n 10%, en de cijfers gaan in stijgende lijn. “Op zich is dat niet verbazend. We leven in een geglobaliseerde wereld, mensen immigreren en emigreren, krampachtig blijven vasthouden aan het Nederlands zal daar alvast niets aan veranderen. Bovendien heeft iedereen vooralsnog het recht om in de huiskamer de taal te spreken die hen het makkelijkst in de mond ligt. Het is niet aan de overheid om zich daarmee te bemoeien,” zegt fractieleidster in het Vlaams parlement Elisabeth Meuleman (Groen).

Ook voor Groen is Nederlands noodzakelijk als Lingua Franca in Vlaanderen. “We mogen van alle burgers verwachten dat zij een voldoende kennis van het Nederlands ontwikkelen. Maar één ding is zeker: de strijd tegen de eigen taal van mensen is contraproductief voor het verwerven van de kennis van het Nederlands. Voor goede leerprestaties moeten de overheden zowel het leren van de gasttaal als de taal van het land van oorsprong aanmoedigen. Die wetenschap staat als een paal boven water.”

Bovendien leveren minderheden net een belangrijke talige bijdrage aan Vlaanderen, die zelfs een economische troef is. “Hoe meer Vlaanderen een super diverse samenleving wordt, hoe groter de noodzaak om het Nederlands als lingua franca uit te bouwen én hoe groter de opportuniteit om van onze veeltaligheid een troef te maken,” aldus Elisabeth Meuleman.

Daarom wil Groen de ontwikkeling van andere talen niet bannen uit de samenleving en het beleid. Elisabeth Meuleman: “De Vlaamse regering heeft het enorm lastig met meertaligheid. Ze reageren verkrampt en creëren een fictie van een mogelijk eentalige Vlaanderen. Dit leidt tot frustraties en onrealistische verwachtingen, zowel bij ontvangende samenleving als bij anderstaligen.”

Uiteraard is vooral NV-A ziek in dit bedje. Vorige week nog protesteerde N-VA in Merchtem tegen Engels op een affiche voor een muziekfestival. In Aalst wordt gedreigd met het intrekken van subsidies voor een organisatie die een buurtactiviteit op een flyer aankondigt in meerdere talen om een zo divers mogelijk publiek samen te brengen. “Het is toch net de bedoeling van dergelijke initiatieven om zoveel mogelijk mensen te betrekken in de samenleving?” aldus nog Meuleman. “Op die manier geraken we echt niet verder. Onderwijs en integratiebeleid moeten positief en veel minder verkrampt omgaan met thuistaal om betere resultaten te boeken. Het zal ons heus niet lukken om tientallen jaren terug te gaan in de tijd naar een eentalig Vlaanderen."
 

 Met dit akkoord is de discussie rond de terugbetaling van dure weesmedicijnen niet beslecht. De Vriendt: “Om zekerheid te bieden aan honderden gezinnen, moet de minister van Volksgezondheid Laurette Onkelinx (PS), nu doorduwen voor structurele hervormingen in de farmaceutische sector. Wij juichen toe dat bedrijven investeren in onderzoek en ontwikkeling . Maar er zijn prijsexcessen die de Regering moet aanpakken.”

“In ruil voor de overheidssteun (onderzoek en ontwikkeling) en exclusiviteitsgarantie van 10 jaar voor weesmedicijnen op de Europese markt, moet er vanuit de bedrijven transparantie komen over de ontwikkelingskosten en de manier waarop ze de prijs van hun medicijn bepalen”, stelt De Vriendt voor: “Het kan niet meer dat de factuur twee keer naar de overheid doorgeschoven wordt”.

Laat ons dit moment bovendien aangrijpen om eindelijk werk te maken van besparingen in de gezondheidszorg die niet op de kap van de patiënt moeten gebeuren. Er is op vele vlakken sprake van medische overconsumptie met een buitensporige kost voor het RIZIV tot gevolg. Met name in de prestatiegebonden financiering, waar een arts of ziekenhuis baat hebben bij zoveel mogelijk geneeskundige interventies. Denk maar aan de medische beeldvorming. Experts schatten dat het aantal radiografieën en CT scans met 30% zou kunnen verminderen zonder kwaliteitsverlies.

Omega Diamonds hield jarenlang megawinsten op diamanten uit Angola en Congo verborgen voor de fiscus via fraudecircuits in Genève en Dubai. “We mogen ons niet laten verblinden door de omvang van de minnelijke schikking. 150 miljoen euro en 10 miljoen euro boete is een peulschil. Bovendien stuur je het signaal dat je fraude en e en gevangenisstraf kan afkopen.”

De wet is er gekomen onder druk van de Diamantlobby. “Justitie op maat van de beschuldigde kan niet door de beugel. Wie rijk is, krijgt lekkers; wie arm is, riskeert een strafblad is het devies. Grote fraudezaken mogen natuurlijk niet verjaren maar dat doe je door de cel fraudebestrijding te versterken. Niet door wetgeving op maat van de diamantairs te schrijven.”

Groen heeft een wetsvoorstel klaar dat een einde maakt aan deze goedkope vorm van klassenjustitie door de reikwijdte van de wet sterk te beperken, hogere boetes te voorzien en de rechter beslissingsmacht te geven in plaats van de beklaagde. “De bevolking heeft recht op eerlijke en transparante informatie zoals de onderzoekscommissie fiscale fraude heeft aanbevolen,” besluit
Stefaan Van Hecke.

"Er was de laatste tijd veel begrijpelijke onrust over de mogelijke gevolgen van deze wetgeving, maar niet altijd omwille van de juiste redenen," zegt Europees parlementslid Bart Staes (Groen). “Op basis van wat we vandaag weten, zijn er wel degelijk serieuze redenen voor politiek en maatschappelijk verzet tegen deze voorstellen. Te vrezen valt immers dat de machtsconcentratie bij enkele multinationale zaden en agrochemische bedrijven door deze wetgeving nog verder zal toenemen tot nog grotere en ongezonde proporties.''
De Europese Commissie dient vandaag het zadenvoorstel officieel bij het Parlement en de Raad van Ministers in. Staes: “Vanaf vandaag begint dus de facto de politieke strijd om dit cruciale dossier in gunstige zin bij te sturen. Blijvende steun en druk van boeren, ngo's als Via Campesina en burgers zal daarbij hard nodig zijn."

Berichten dat de Europese Commissie land- en tuinbouwers wil verplichten standaard zaadgoed te gebruiken, ten koste van zeldzame en oude variëteiten en hobbytuiniers wil verbieden zelfgekweekt zaaigoed te ruilen, blijken onjuist. Staes: “Maar we moeten oppassen dat de voorstellen geen andere nefaste invloeden op de zadenmarkt zullen hebben.”

De Europese voorstellen kaderen in een bredere herziening van diverse bestaande Europese wetgeving rond voedselveiligheid, waarbij de Europese Commissie de consument van 'boerderij tot vork' veilig voedsel wil garanderen. Het voorstel rond zaden moet de bestaande twaalf richtlijnen over de productie en vermarkting van zaden vervangen. Staes: ''De verantwoordelijke Europese Commissaris Tonio Borg zegt nu dat hij de wetgeving wil ''vereenvoudigen, transparanter maken, met minder administratieve lasten en kosten, voor een beter functionerende handel". Maar gezien de huidige situatie, zijn er gegronde redenen om zeer wantrouwend te staan tegenover deze voorstellen.”

Borg zegt dat het ''doel is om de productiviteit, het aanpassingsvermogen en de diversiteit van de Europese gewassenproductie en bossen te waarborgen en de verhandeling van zaaizaad en ander teeltmateriaal te vergemakkelijken.''

Staes: ''Ten eerste is er het risico dat lidstaten niet langer vrij zijn om hun eigen soepele regels ten aanzien van kleine zaadveredelaars en boeren, die werken met niet geregistreerde zaden, nog langer toe te passen. Daarnaast is een van de impliciete argumenten voor de nieuwe wetgeving de noodzaak van ''verhoogde voedselproductie''. Het nieuwe buzz-woord is dus een ''duurzame intensivering'' en dus de noodzaak van nieuwe variëteiten. Als je weet dat de zadenmarkt grotendeels in handen is van agrochemische bedrijven die tegelijk pesticiden, (GGO)zaden en groeistoffen verkopen, en uitgaan van een logica van steeds meer produceren en korte termijn winst, dan is dit geen onbelangrijk gegeven. Het feit dat een deel van deze voorstellen werd geschreven door een Franse lobbyiste van de Franse Federatie van private zaadbedrijven (GNIS) is in dit verband een veeg teken.''
Een van de argumenten is dat we ons beter moeten kunnen beschermen tegen vreemde plantziekten. Staes: ''Een argument geschreven op het lijf van de agrochemische lobby. Groenen pleiten al lang voor agro-ecologische landbouwpraktijken die uitgaan van gewas-rotatie, gemengde cultivatie van landbouwgewassen en andere preventieve beschermingstechnieken.''

Staes erkent dat de belofte van het vrijstellen van registratierechten (die kunnen oplopen tot ruim 10.000 euro) voor kleine telers een goede zaak is: ''Voor oude en traditionele rassen en voor heterogeen materiaal gelden slechts lichte registratievoorschriften", zegt Borg. Men brengt dit onder in de zogenaamde ''nichemarkten'', maar boeren en kleine zaadveredelaars wilden juist een volledige vrijstelling van deze certificerings-, en registratieplicht. Want door ze onder te brengen in een nichemarkt, en het alleen toe te staan voor heel kleine hoeveelheden zaden, hou je net die bedrijven die werken aan een grotere biodiversiteit doelbewust klein. De marktconcentratie zal zo dus nog meer groeien.”

Staes: ''En hoewel de Europese Commissie erkent dat er de laatste decennia sprake was van 'genetische erosie', het verschralen van de biodiversiteit in de landbouw, weigert men te erkennen dat dit nauw verbonden is met het huidige Europese registratie- en certificeringssysteem. 'De grote zaadbedrijven hebben er immers een commercieel belang bij om de diversiteit te beperken: een stabiele en gecertificeerde soort brengt potentieel meer op.”
De Europese groenen verzetten zich al vele jaren tegen het verder privatiseren van zaaigoed. De machtsconcentratie op deze markt en op landbouwgebied is een al jaren groeiende trend die ongezond is. Staes: “Vergelijk het met de concentratie die we zagen in de financiële sector, we weten intussen allemaal waar de neiging tot groot-groter-grootst toe leidde. In de landbouwsector en de handel in zaden is dat ook het geval.”

De handel in zaden, de basis van onze voedselproductie, is big business, zeker ook in Europa dat goed is voor 60 % van de globale export van zaden, met een jaarlijkse omzet van 2,7 miljard euro. Die markt is echter te geconcentreerd. Slechts vier multinationale bedrijven bezitten vandaag 90% van de mondiale markt in maiszaden. Bedrijven als Monsanto en Syngenta bezitten de intellectuele eigendomsrechten van onder andere ruim 60% van alle ''conventionele tomaten-rassen'' en 70 % van alle koolsoorten in Europa.

De tien grootste agrochemische bedrijven ter wereld controleren samen al bijna driekwart van de mondiale markt in zaden. Staes: ''Volgens recente studies is dat geen goede ontwikkeling voor boeren. Het heeft tussen 2000 en 2008 geleid tot een gemiddelde Europese prijsstijging van 30%! Naast de enorme prijsstijgingen van meststoffen en pesticiden leidt dit tot steeds meer ondraaglijk hoge kosten voor de intensieve landbouw.''

Staes: ''Deze trend van marktconcentratie heeft bovendien geleid tot een bijna onzichtbare verschraling van de genetische diversiteit in de productie van voedselgewassen. Maar in tegenstelling tot de financiële sector zal in de landbouw business geen sprake zijn van een plotse, spectaculaire crash. Hier is eerder sprake van een zich langzaam ontwikkelende ramp: een verdwijnende biodiversiteit. En dus juist een grotere kwetsbaarheid.”

Op korte termijn kan er alvast worden ingegrepen. In ons land bestaan er geen snelheidsbeperkingen voor goederentreinen die zeer gevaarlijke goederen vervoeren. “Groen vraagt dat er, net zo als in Nederland, lagere snelheden komen voor treinen die zeer gevaarlijke goederen vervoeren. Ammoniaktreinen mogen in Nederland bijvoorbeeld maximum 60 km/h rijden.“

Een andere piste die moet worden onderzocht zijn speciale spoorlijnen voor goederentreinen, zoals de Betuweroute in Nederland. “Veel treinen met gevaarlijke stoffen hoeven als gevolg niet meer door dichtbevolkt gebied rijden. Ook In België moet deze mogelijkheid worden onderzocht. “

Tot slot is er nood aan een grondige analyse van de bestaande rampenplannen. “Voldoen deze plannen bij dergelijke ongevallen ? En is België voorbereid mocht een dergelijk ongeval zich voordoen bij een nucleair transport? vraagt Stefaan Van Hecke zich af. Het bluswater werd blijkbaar niet preventief opgevangen en er zijn nog altijd toxische stoffen in de rioleringen aanwezig. Groen vraagt een onderzoek naar de impact op de volksgezondheid en de opgelopen milieuschade.”

In het investeringsplan vroeg de infrastructuurbeheerder, Infrabel, aan de regering om een ambitieus investering- en onderhoudsplan uit te werken van 31 miljard euro tegen 2025. In het uiteindelijk plan blijft daar maar de helft, 15,4 miljard, van over. “Als de oorzaak van het ongeval ligt bij gebrek aan onderhoud dan rust er een verpletterende verantwoordelijkheid op de NMBS-groep en de regering die blijft besparen op de investeringsbudgetten. Blijven besparen op infrastructuur zonder gevolgen in kwaliteit en dienstverlening kan niet.”

Volgens Turtelboom is het pro-Deosysteem in België te duur. Maar uit onderzoek van het Nationaal Instituut voor Criminalistiek en Criminologie (NICC) blijkt dat Nederland 28 euro per burger uittrekt en in België slechts 6 euro. “Onder het mom van besparingen bouwt men de juridische bijstand af. Juridische bijstand is een sociaal grondrecht, ingeschreven in de grondwet en kan niet in de eerste, de beste budgetoefening sneuvelen“, oordeelt Van Hecke.

In het voorstel van de minister moeten personen eerst hun behoeftigheid aantonen vooraleer men kan worden bijgestaan door een advocaat. “Dit is de wereld op zijn kop. Door dit plan loop je het risico dat er te laat wordt ingegrepen doordat er geen pro Deo-advocaat wordt toegewezen.“

De regering van traditionele partijen wil daarnaast een systeem van abonnementen invoeren die een forfaitaire aanpak voorziet. Dit systeem heeft als doel procedures te ontmoedigen. Daarnaast wil men dat advocaat-stagiars verplichten om 5 gratis pro deo’s aan te nemen. “Dit is een stap achteruit. Voor Groen en Ecolo mag de kwaliteit niet verminderen omdat dit de rechten van de zwakkeren gaat schaden.“

Het bestaande systeem is verre van perfect en misbruiken moeten worden aangepakt, maar men mag het kind niet met het badwater weggooien. Groen hoopt dat de minister haar plan intrekt en in samenspraak met de actoren een nieuw voorstel formuleert.

Het UZ in Jette, de universiteit die de ziekte behandelt, weigert de factuur door te schuiven naar de ouders. Zij rekent op het gezond verstand. Laat ons dat ook maar doen. Hoeveel mag een mensenleven kosten? We zijn zo fier op onze gezondheidszorg, kunnen we de terugbetaling weigeren van een levensnoodzakelijk medicijn voor een aandoening waar dat jongetje niets aan kan doen? In al onze buurlanden wordt dit medicijn terugbetaald. Eén ding staat vast: we kunnen het niet maken om dat jongetje en zijn ouders aan hun lot over te laten.

Maar welke verantwoordelijkheid draagt het farmaceutisch bedrijf zelf? De prijs van het geneesmiddel is extreem hoog. Dankzij dit geneesmiddel had het bedrijf 1,12 miljard dollar aan inkomsten wereldwijd in 2012. In hoeverre is het moreel verdedigbaar dat een bedrijf dergelijke bedragen vraagt voor een levensreddend middel? Hebben we inzage in de ontwikkelingskosten van dergelijke geneesmiddelen? Hoeveel winst maakt het bedrijf en hoe verhoudt zich dat tot de kost van het geneesmiddel? Laten we deze zaken ook maar eens tegen het licht houden, want er komen nog Viktors op ons af. Dit is dé opportuniteit om globale, fundamentele vragen te stellen over de werking van de farmaceutische industrie.

De sterkste stijging van jeugdwerkloosheid zit bij de groep midden- en hooggeschoolden. Ook dat is volgens Groen niet verwonderlijk. “In de beleidsbrief van minister Muyters staat geen enkele maatregel om hooggeschoolde werkloosheid aan te pakken. Geen enkele. Dat is geen beleid, maar een non-beleid,” aldus Rzoska.

De Vlaamse regering zet vooral in op het voorkomen van de ongekwalificeerde uitstroom. “Maar de projecten baten niet,” meent Rzoska. “Het meest recente VDAB-rapport over kansengroepen leert ons dat er sinds 2002 weinig vooruitgang is geboekt en dat het aandeel van ongekwalificeerde jongeren die uitstromen hoog blijft.” Ook de projecten om laaggeschoolden naar de arbeidsmarkt te leiden, zijn voor verbetering vatbaar. “De plaatsen die daarvoor beschikbaar zijn, zijn een peulschil in vergelijking met het aantal werkloze jongeren.”