Elk jaar organiseert de Brusselse Groen-fractie een studie-uitstap om inspirerende practices in binnen- en buitenland te ontdekken. Op zondag 20 en maandag 21 mei ging de trip naar Duitsland en Frankrijk. Het werd een bijzonder interessante tweedaagse, om meer dan één reden...   Op een grijze eerste pinksterdag verzamelen verkozenen, militanten en sympathisanten in het ochtendgrauw aan het Centraal Station. Het is mensonterend vroeg, we gaan een lange busreis tegemoet.

Aan het eind wachten de groene poort naar het Zwarte Woud, Freiburg, een nachtje Strasbourg, een bezoek aan de stad, een ontmoeting met Groen Europarlementslid Bart Staes en het bijwonen van een zitting in het Europees Parlement.

De regen valt bij bakken uit de hemel onderweg, 500 kilometer aan een stuk, maar ziet: in Freiburg wordt het bij toverslag droog. Daarmee wordt de reputatie van zonnestad gestand gedaan...

 

Freiburg, het zonnetje van het Zwarte Woud

Freiburg staat alom in Duitsland bekend om zijn bovengemiddelde aantal zonne-uren. De stad ligt aan de oostkant van de Rijn, een uurtje rijden van Strasbourg, aan de voet van het Zwarte Woud.

Op talrijke punten in de stad openen zich verfrissende panorama's op groene heuvels en steile hellingen waartegen riante patriciërsverblijven plakken. Niet alleen de omgeving, ook het stadslandschap kleurt opvallend groen.

Onze gids Francesco Pinosa werkt in dienst van de gemeente aan stadsplanning. Tijdens een picknick in het park schetst hij de voedingsbodem van het uitgesproken ecologische karakter van de stad: in de jaren zeventig broeide hier een haard van verzet tegen nucleaire plannen aan de Frans-Duitse grens.

Aan het eind van de 20e eeuw leefde de verzetsbeweging voort in verantwoorde keuzes aangaande onder meer energievoorziening, afwatering, energiezuinig wonen, vervoer... Zo werd Freiburg een groene vrijstad, een schoolvoorbeeld van wat strakke planning en beleid kunnen realiseren. Eerst wandelend, later trammend geven we onze ogen de kost.

Opvallend in het autovrije centrum is de stilte, afgewisseld met het geluid van kabbelend water. De afwatering stroomt in open goten door de stad. Het vloeibare element zet aan tot netheid en breekt visueel en akoestisch met klinkers en asfalt.

De hele groep kijkt met belangstelling naar de meetzuil op het centrale plein waar 's zomers massa's studenten samentroepen. Een manshoge, duidelijk zichtbare decibelmeter houdt met zachte dwang het nachtlawaai op een aanvaardbaar niveau voor de omwonenden.

We zien overal een consequent doorgevoerde toepassing van maximaal vier woonlagen, wouden van zonnepanelen, sommige zelfs verticaal tegen de gevels...

trams, lokale treinen, bussen, nationale treinen, fietsparking en -verhuur ontmoeten elkaar aan het station... internationale treinen vervoeren forensen naar dikbetaalde jobs in Zwitserland ? het gras kan altijd groener...

In de Buchinger Strasse staan we oog in oog met de metamorfose van een betonnen flatgebouw uit eind jaren zestig, de Buggi 50. Het is recent voorzien van voorzetmuren met dikke isolatie en op die manier passief gemaakt.

Als onderdeel van het upgraden van de wijk Weingarten, is een begeleidingsteam van de gemeente permanent ter plekke om de bewoners van deze "sociale ecowijk" vertrouwd te maken met een nieuwe manier van wonen en het maatschappelijke cement te versterken.

Last but not least bezoeken we de wijk Vauban, onbetwist hoogtepunt van de reis voor menigeen ? daar doet zelfs een plotse wolkbreuk niets aan af.

Vauban is een nieuwe wijk die volledig is gebouwd volgens energiezuinig normen, waar de auto is geweerd en waar de bewoners meebeslisten over het uitzicht van hun straat en de indeling van de openbare ruimte. Zo ontstond een "groen paradijs", met veel architecturale diversiteit, gericht op ontmoeting, waar de kinderen gewoon op straat kunnen spelen.

Enkele Groen-reizigers weten nu al: hier komen ze deze zomer terug...

 

Hoge kringen in Strasbourg

De avond in Straatsburg zet in met culinair vuurwerk: de lokale tartes flambées worden in grote stapels aangedragen en geblust met lampetkannen ter plekke gebrouwen bier. Het geluidsniveau in de brouwerskelder is hoog, het bedieningstempo aan de lage kant, zodat iedereen ten langen leste voldaan maar glazig in bed duikt. Het was een lange dag.

Hetgeen ons niet belet op pinkstermaandag al vroeg Strasbourg in te trekken, fietsend, wandelend of met de tram. Geschenk uit de hemel: ook deze ochtend zijn de weergoden de groene Brusselaars gunstig gezind.

We komen onder de indruk van de opmerkelijke eenheid van de stadsarchitectuur, de voorbeeldige signalisatie en frequentie van de tramlijnen. De fietsverhuurders werken ook op zondag zodat de stadsfietsen worden uitgetest en vergeleken met de Brusselse. De fietspaden liggen er alvast benijdenswaardig bij.

Onze individuele verkenningen monden uit in een gezamenlijk treffen met Bart Staes en zijn medewerkster Barbara Redant. Zij introduceren ons in het Europese labyrint en loodsen ons het Parlement binnen.

We voelen ons klein op de immense ronde binnenplaats en in het hoge atrium. Na scherpe veiligheidscontroles is het of we in het heilige der heiligen doordringen. De publieke tribune lijkt op de engelenbak in de opera. Het halfrond gaapt onder ons, Babylon van interstellaire afmetingen. In twintig talen fluisteren tolken in de hoofdtelefoons.

Desondanks voelen we ons niet misplaatst. De voorzienigheid wil dat het Parlement net op dat moment een Belgisch kwartiertje speelt: we zijn getuige van interventies van Marianne Thyssen en Guy Verhofstadt, even later zelfs van "onze" Michel Jadot in hoogsteigen persoon. Kloof met de burger? Nu even niet...

 

Na uitschieters als Vauban en het Europees parlement lag het tevredenheidspeil van de deelnemers aan de studietrip bijzonder hoog. Het was een gedroomde gelegenheid voor ontmoeting en uitwisseling, niet alleen met interessante buitenlandse initiatieven en de hogere Europese regionen, maar ook met gelijkgezinden in de groep. Nuttig en aangenaam!